اهمیت دانه‌بندی در ترکیب بدنه

مواد اصلی مورد استفاده در چینی بهداشتی—مانند خاک‌کائولن، بالکلی، سیلیس و فلدسپار—هر کدام رفتار متفاوتی نسبت به اندازه ذرات دارند. دانه‌بندی مناسب سبب ایجاد ویژگی‌های زیر می‌شود:

• بهبود تراکم‌پذیری بدنه

ذرات ریزتر فضای خالی بین ذرات درشت‌تر را پر می‌کنند و در نتیجه، تراکم یکنواخت‌تری در محصول خام ایجاد می‌شود.

• کاهش ترک‌های خشک و ترک پخت

توزیع بهینه اندازه ذرات، تنش‌های داخلی را کاهش داده و از ایجاد ترک در مراحل خشک‌کردن و پخت جلوگیری می‌کند.

• افزایش استحکام خام و پخته

مخلوطی از ذرات ریز و متوسط باعث چسبندگی بهتر و در نهایت استحکام بالاتر در محصول نهایی می‌شود.

دانه‌بندی و رفتار دوغاب

یکی از مهم‌ترین بخش‌های کنترل کیفیت، بررسی دانه‌بندی در مرحله دوغاب‌سازی است. دوغاب با دانه‌بندی نامناسب معمولاً مشکلات زیر را نشان می‌دهد:

• ویسکوزیته نامتعادل و سختی در ریخته‌گری
• ته‌نشینی سریع مواد سنگین
• کاهش یکنواختی ضخامت در قالب
• افزایش احتمال پوکی یا لایه‌لایه شدن بدنه

از این رو اکثر کارخانه‌های پیشرو از بال‌میل‌های دورپایین، سپراتورهای دقیق و الک‌های لرزشی برای کنترل دقیق‌تر دانه‌بندی استفاده می‌کنند.

تأثیر دانه‌بندی در پخت و لعاب

رفتار بدنه در کوره نیز به‌شدت وابسته به دانه‌بندی است:

• ذرات ریز، ذوب‌پذیری را افزایش داده و به سینترینگ بهتر کمک می‌کنند.
• دانه‌بندی یکنواخت، جذب آب را کاهش داده و محصول را به استانداردهای بهداشتی نزدیک‌تر می‌کند.
• بدنه‌های با دانه‌بندی کنترل‌شده، لعاب را بهتر می‌پذیرند و سطحی براق، بدون پین‌هول و بدون لکه ایجاد می‌کنند.

استانداردهای توصیه‌شده

اگرچه ترکیب‌ها بسته به برند و نوع محصول متفاوت هستند، اما به‌طور کلی:

• حداقل ۶۰–۷۰٪ ذرات باید کمتر از ۴۵ میکرون باشند.
• وجود بیش از حد ذرات بزرگ‌تر از ۱۲۵ میکرون معمولاً باعث ضعف در تراکم و افزایش ترک می‌شود.
• نسبت ذرات بسیار ریز باید کنترل شود تا از ایجاد جمع‌شدگی ناهمگون در مرحله پخت جلوگیری گردد.