۱. انقلاب صنعتی و تغییر سبک زندگی

• در قرن ۱۹ با توسعه شهرنشینی و انقلاب صنعتی، شکل معماری ساختمان‌ها تغییر کرد.
• در خانه‌های چندطبقه و آپارتمان‌های شهری، نیاز به سیستم‌های لوله‌کشی مدرن و بهداشتی باعث شد توالت‌های نشسته جایگزین توالت‌های سنتی شوند.

۲. بهداشت و پزشکی نوین

• پزشکان اروپایی در قرن ۱۹ بر اهمیت بهداشت فردی و جداسازی فاضلاب تأکید کردند.
• توالت فرنگی با سیستم سیفون (Flush Toilet) معرفی شد و به سرعت به‌عنوان نماد پیشرفت بهداشتی پذیرفته شد.
• گسترش بیماری‌هایی چون وبا و تیفوس در اروپا موجب شد دولت‌ها بر استفاده از توالت‌های استاندارد با سیستم فلاش اصرار ورزند.

۳. راحتی و رفاه

• فرهنگ غربی بر آسایش و راحتی در زندگی روزمره تأکید زیادی داشت. نشستن روی صندلی (چه در خانه، چه در محل کار) بخشی از سبک زندگی اروپایی بود، و انتقال این فرهنگ به سرویس بهداشتی طبیعی به نظر می‌رسید.
• در نتیجه، توالت‌های نشسته به‌عنوان گزینه‌ای مدرن‌تر و راحت‌تر شناخته شدند.

۴. معماری و طراحی داخلی

• در ساختمان‌های لوکس و عمومی (مانند هتل‌ها، قطارها و دانشگاه‌ها)، توالت فرنگی به‌دلیل ظاهر یکپارچه و سهولت نگهداری در فضاهای بسته ترجیح داده شد.
• این انتخاب در طول زمان به یک استاندارد معماری تبدیل گردید.

۵. نماد مدرنیته و طبقه اجتماعی

• در قرن بیستم، داشتن توالت فرنگی در خانه‌های اروپایی و آمریکایی نوعی نشانه تجمل و طبقه اجتماعی بالاتر تلقی می‌شد.
• با گذر زمان و توسعه اقتصادی، این الگو به طبقه متوسط و سپس به استاندارد عمومی جامعه منتقل شد.

۶. نفوذ فرهنگی و صادرات صنعتی

• تولید انبوه توالت‌های فرنگی توسط برندهای اروپایی و آمریکایی، باعث شد این محصول به‌عنوان الگوی جهانی بهداشت مدرن صادر شود.
• کشورهای تازه‌مدرن‌شده در آسیا و خاورمیانه نیز به‌تدریج تحت تأثیر این روند قرار گرفتند.

نتیجه‌گیری

حرکت غرب به سمت توالت فرنگی، تنها ناشی از راحتی و رفاه نبود، بلکه ترکیبی از عوامل صنعتی، پزشکی، فرهنگی و اجتماعی این تغییر را رقم زد. امروزه توالت فرنگی به‌عنوان استاندارد غالب جهانی شناخته می‌شود، هرچند توالت‌های زمینی همچنان در بسیاری از مناطق جهان به حیات خود ادامه می‌دهند.